Məni yarsan, görərsən ki...
İnsanlar sosial, iqtisadi, siyasi problemlərin çoxluğundan, ağırlığından mütailə etmir, oxumur, öyrənmir, poeziyayla, lirikayla, lirik müsiqilərlə təmasa girmir, ruhunu qidalandırmır. İnsanları qınamıram, onlardan biri də mənəm. Çıxır qarşımıza şeirlər...birimizin oxumağa həvəsi gəlmir, birimizin içini tərpətmir , birimizin ruhunu qidalandırmır...
Amma həmişə belə olmur... Yüzlərlə, minlərlə misraların arasından sənə bir misra boylanır... Boylanır yox, haraylayır, çağırır! Deyir, gəl. sən burdasan, bu şeirin içindəsən, bu şeirin misrasındadı sənin arzuların, istəklərin, hayqırtın, üsyanın... Yana-yana, yaxıla-yaxıla oxuyursan, yox, oxuyursan da düz deyil, içirsən, özünü qərq edirsən o misraların arasında...
Bu gün təsadüfən şair Eminquey Akifin şeiri "gözümə dəydi” desəm, yalan olar... "Məni yarsan, görərsən ki...” harayladı məni, çağırdı məni, qərq elədi məni...
Üsyanlaşdım, lirikləşdim, poetikləşdim... Bir sözlə dəyişdim elə bil... "gündəlik tələbat”ın əlindən qopub, başqa bir aləmə düşdüm... Ruhum qidalandı...
Əziz oxucularım, sizə də məsləhət görürəm, oxuyun... 1 saat, 1 gün. 1 ay... nə qədər gücünüz çatır, dəyişin, ruhunuz qidalansın ...