Əbülfət Mədətoğlu: Payızdan bir not
(Günümün şeirlərindən )
Ovcuma qızılı xəzəl yığıram,
Bu payız özünü çırpır üstümə...
Yaydan təngənəfəs - yorğun çıxıram -
Bu payız salıbdı cığır üstümə...
Dağların zirvəsi dumanlanıbdı
Ümidd də dizini bükübdü səssiz...
Gözümü, könlümü duman alıbdı -
Mən heç vaxt olmurdum belə həvəssiz...
Sözü də saxlamır dilimin ucu,
Kədər iməkləyir bəbəyə tərəf...
Elə bil bu payız əlində qayçı -
Tələsir, toxunmuş gəbəyə tərəf...
Sıxıram ovcumda , ürəyi didən
Ayrılıq ağrısın ...amma ki əbəs...
Mənəm bu payızla ürəyi gedən -
Bir ovuc su götür yanıma tələs...