Ömrümdə aylar,

illər bir-birinə qarışıb.

Qəlbimdə xatirələr,

çöldə yarpaq yağışı…

Yağışın sehrinə bax,

rəngli xalı toxuyur.

Səslənir yarpaq-yarpaq

həzin nəğmə oxuyur.

Mən elə bilirdim ki,

yağışın rəngi olmur.

Demə hər bir yağışın

özünün rəngi olur.

Bu yağış ağacların itən gözəlliyidi.

Hər baharın payızla bitən gözəlliyidir.

Payız, qış qurtaracaq,

yenə bahar gələcək.

Yaşıl geyib ağaclar

yenə üzə güləcək.

Hər payızın öz qışı,

hər qışın baharı var.

Ömrün qışından sonra

amma gəlmir ki, bahar.

Günlər öz axarında

Gətirir yenə qışı.

Ömrümün payızıdır

yağır yarpaq yağışı.