Fevralın 10-da  Şair  dostum Sabir  Yusifoğlunun  60  yaşı  tamam olur! 

1962 – ci ilin  fevralında   Cəlilabad rayonunun Adnalı kəndində anadan olub. Bu  gün  Sumqayıtda  yaşayan  Sabir  müəllimin maraqlı  və düşündürən  poeziyası  onun İlhamlı  və Ağrılı  ÜRƏYİNİN  pıçıltılarıdı... Doğum  GÜNÜN    mübark, ŞAİR  Sabir  YUSİFOĞLU!

 QARLI NAĞIL

Gəraylı yaşında bir qız sevərsən, 
qoşmaya çevrilib çıxar əlindən. 
Ovcunda od tutar qar topası da, 
Əriyə-əriyə axar əlindən.

Səni həsrət sevər, ayrılıq seçər, 
köhnənin tanışı yolundan keçər, 
"gəraylı yaşlı qız" qolunda keçər: 
"Bu da xanımımdı"... 
Sıxar əlindən.

... Ömür körpü kimi ortadan sındı, 
sındı, qadan alım, çox qadın sındı!.. 
Gözləri onsuz da başqasınındı, 
əlləri boylanıb baxar əlindən.

QANIMI SORUR 
ÜRƏYİM

Ağlım nəsə düzüb-qoşur,
dağıdıb, qırır ürəyim.
Yenə düşüb sol əlimin
içində vurur ürəyim.

Tələsəndə dala çəkir,
guya doğru yola çəkir.
Ayağlarım sola çəkir,
tərsinə burur ürəyim.

Hərdən mənimlə öyünür,
hərdən baxmıram,- deyinir.
Bəlkə boş yerə döyünür,
özünü yorur ürəyim?!

Hərdən gözünü qan tutur,
üzün məndən də yan tutur.
Səhərəcən divan tutur,
məhkəmə qurur ürəyim.

Dost olmazdım belə bilsəm,
dərdi nədi?-
bilə bilsəm.
Üzə düşüb gülə bilsəm,
üzümə durur ürəyim.

Daşa çırpır yaddaşımı,
tutur dizimi, başımı.
Daha məndə qan daşımır,-
qanımı sorur...
Ürəyim!

BU DA BELƏ BİR "SƏNSİZ"

Güllə yerini yalayan
yalquzaq kimi ulayan,
Mənəm sənsiz…

Baş götürüb gedim hara?!
Qəlbimdəki arzulara
Kəfənəm sənsiz…

Bəxtim bir yol gətiribmiş,
indi daha itirilmiş
Vətənəm sənsiz…

QAN  ÇƏKİR

Vaxtilə vaxt var idi, 
indi çox vaxt an çəkir. 
Salam qaytarmağa da
adam var ki can çəkir.

Adamda vicdan varsa, 
bir az təmiz qan varsa, 
hansı tərəfdən vursan 
ağrısın vicdan çəkir.

Yağışda da, qarda da, 
bu üzdə də, orda da, 
bir adsız məzarda da 
vallah yenə QAN çəkir!..

BALACA  ZƏHRAYA

Göy üzündən sallanıb
Topa-topa buludlar.
Hayandan gəlir belə
Çapa-çapa buludlar.

Uzadıb əllərini,
Silib yerin tərini.
Böyüyür bir-birini
Tapa-tapa buludlar.

Göyü ayırdı yerdən,
Nə boyda oldu birdən.
Dənizlərdən, göllərdən
Qopa-qopa buludlar.

Pəncərəndən qara bax,
Bəxtin kimi ağappağ.
Saçlarına qonacaq
Lopa-lopa buludlar.

SÜRÜŞÜB OVCUNDAN ŞƏKLİM DÜŞƏCƏK
 

Quruyan dənizəm, batıram sənsiz,
gözdən yaş düşdükcə yaşın üstünə.
Vursan-çıxsan ömür cəmi beş gündü,
uzağı il də gəl, beşin üstünə.

Niyə tək gəlmədin son görüşə, tək?!
Bir-bir barmağını qatla beşədək...
Sürüşüb ovcundan şəklim düşəcək
bir divar həsrətli daşın üstünə.

Nəsə ağır gəldi, daş, bir balaca,
yola gec düşəydik, kaş, bir balaca!..
Hayıf!..
qol saatım donub qalacaq,
Əliboş gedirəm qışın üstünə...

SÖKÜLƏN, TİKİLƏN ŞƏHƏR...

Daha çökür bu şəhərin

mənimlə yaşıd evləri.

Rəngi-ruhu öləziyir,

saralır yaşıl evləri.

Qocalıb əldən düşəni

saxlaya bilmir bu şəhər.

Özünə də fərli bir gün

ağlaya bilmir bu şəhər.

Divarların daş üzündə

qırışları yağış yumaz.

Bu dünyanın çıxışların,

girişlərin yağış yumaz.

Çökən evlərin dalınca,

köçən evlərin dalınca

düşüb qaçar xatirələr.

Diksinərik...

Başımıza,

üstümüzə evlər kimi

birdən uçar xatirələr?!

Gələndən haqq-hesab sorub,

gedənləri ötürmədi.

Ömrümüzü rüşvət verdik,

dərdimizi götürmədi.

Indi bizi ayaqlayıb,

göyə dırmaşır evləri.

Mənimlə qocalan deyil,

nəvəmlə yaşıd evləri.

Buludların ayağından

tutub yapışan bu evlər.

Ayaq üstdə, boş-boşuna

yatan, yatışan bu evlər.

Oturub kimi gözləyir

bu şəhərin boş evləri?!

Evlənməyə yaşı düşən

oğlumla tay-tuş evləri.

Divarların daş üzündə

qırışları yağış yumaz.

Bu dünyanın çıxışların,

girişlərin yağış yumaz...

BUZ TƏKİ RAHATDI ÖZÜM SARIDAN

Allah bilmir məni harda saxlasın,

Yaxşı ki yer tapdım öz ürəyimdə.

Ölüm də sevəcək nə vaxtsa məni

Vurulub öləcək düz… ürəyimdə.

Bu payız ömrümün qışı da yetər,

Ağac basdırsam da, daha dərd bitər.

Haqsız cəza çəkən məhbusdan betər

Göynəyir nə qədər söz ürəyimdə.

Bir də göyərdərmi yaşı qurudan?-

Eh, bu yaşda kimdi məni yarıdan.

Buz təki rahatdı özüm sarıdan,

Bir az da qalıbdı köz, ürəyimdə.

MƏN BU ÖMRÜN DÖNGƏSİN  DƏ DÜZ KEÇDİM

Al ömrümün qalanını,

sür getsin,-

Bəlkə sən bir gün görərsən, qarışqa.

Heç qıymazdım bir kimsəyə bu ömrü,

əvəzində nə verərsən, qarışqa?!

Tutdu bizi batan yurdun qarğışı,

gah qırağda, gah arada qalmışıq.

Darıxanda bu xaraba qalmışı

ağı deyib dindirərsən, qarışqa.

Nə danışım o xanımdan, qadından?!

Ölüb getdim, çıxmadı ki yadımdan...

Nəsə tapsan ocağından, odundan,

qəbrim üstə göndərərsən, qarışqa.

Dən boydadı yer kürəsi gözündə,

qarışqayıq hamımız yer üzündə.

Çiynindəki bu dünyadan bezəndə,

dartıb qəbrə endirərsən, qarışqa.

Keçiləsi bir can vardı, tez keçdim,

öz bəxtimə düşəndən də vaz keçdim,

Mən bu ömrün döngəsin də düz keçdim,

hara gəldi sən sürərsən qarışqa.

ARXAMCA BAXAN LALƏ

İlahi, neyləyim vaxtsız, vədəsiz,

Yolumun üstünə çıxan laləni.

Qoparıb dərməyə əlim də gəlmir,

Bu xanım laləni, bu xan laləni.

Ömrümü, günümü ona bağlayım,

Saçını üzümə tutub ağlayım.

Allah, bir yer göstər, orda saxlayım,

Mənə ürəyimdən yaxın laləni.

Bəxtimə gün doğub, günümdə yandır,

Allah, onsuz ömrü, günü dayandır.

Sındırmaq istəsən, sən məni sındır,

Sındırma arxamca baxan laləni.

 ÜZÜ QARA XALLI DƏNİZ

   Gözü mavi, teli bəyaz,

   Üzü qara xallı dəniz.

   Adamları yarıçılpaq,

   Balıqları pullu dəniz.

   Gəmilərin sinəsinə,

   Qadın kimi sıxılırsan.

   Gözəlin də, çirkinin də

   Ayağına yıxılırsan.

   Bir az da dərdimizdən al,

   Göz yaşını udan dəniz.

   Bilsən ki, biz nə çəkirik

   Çıxarsanmı sudan dəniz?

   Yelkəni külək gözləyən,

   Qayıqlardan biri mənəm.

   Gətir mənim küləyimi

   Sonrasın özüm bilərəm.

   Gözü mavi, teli bəyaz,

   Üzü qara xallı dəniz.

   Adamları yarıçılpaq,

   Balıqları pullu dəniz.  

 ÖMRÜN QURAQLIQ KEÇƏN GÜNLƏRİNƏ

   Susuz səhra kimi uzanır ömrüm,

   İlğıma çevrilir çatdıqlarım da.

   Ürəyim bir yana, çat verir indi,

   İlk öpüşün yeri dodaqlarımda.

   On yeddi yaşımın yaşıllığından,

   Çıxıb bu tərəfə düşəcəyimi,

   Bilmədim, 

   küləklər ağzında gedən,

   Qanadı qırılmış yarpaqlar kimi.

   Dünyanın ikicə rəngi var imiş,

   Bir də ikisinin qarışığı - boz.

   Hardansa səs gəlir: 

   taleyin ilə

   Sən öz arandakı barışığı poz.

   Saçından asılmış qızdı bu tale -

   Nağıl quyusunun qaranlığında.

   Ümid basdırıram hər ötən günə,

   Göyərmir buranın quraqlığında.

   Susuz səhra kimi uzanır ömür,

   Susuz səhra kimi…  

   DƏRDİN ÜST-BAŞINI ÖRTMƏK DƏ OLMUR

   Hansı yaza qaldı boy atmağımız,

   Ürəyim heç nəyə uçunmur daha.

   Yıxılıb ömrümdə qalan günlərin,

   Üzünü ağardan saçımdı daha.

   Məni sürüyürmüş sürdüyüm ömür,

   Ürək də soyulub sürünmək ilə.

   Dərdin üst-başını örtmək də olmur,

   Köynəyə, pencəyə bürünmək ilə.

   Nə bu can mənimdi, nə mən dünyanın,

   Ömrün tələsində çırpınan ovam.

   Qəlbində varamsa çıxar, at məni,

   Mələklər yanında boş qalıb yuvam.  

MƏNƏ BİR MƏKTUB GÖNDƏR
 

Susuzluqda su təki
Bəlkə yadına düşəm.
Mənə bir məktub göndər
Bilim ki, ölməmişəm.

Səndən başqa bilən yox,
Dərdimə bir dərman yaz.
Iki kəlmə nədi ki,
Ay gözünə qurban, yaz.

Çox yox , bir varaq göndər,
Vaxtın yoxsa ağ göndər,
əllərinin izini
evimə qonaq göndər.

bilim harda solursan,
ay gülüm, ay bənövşəm.
Mənə bir məktub göndər,
Bilim ki, ölməmişəm.

ÜRƏKDƏN ÖLÜRÜK DAHA

                      Ürəyi tab gətirməyən qələm dostlarımın xatirəsinə

Sevincimiz nisyə gəlir,

Qəm-kədər nağdı yerindən.

Heç nəyimiz olmasa da,

Bir-iki "salam-əleyk” var

Hər səhər nağdı yerindən.

Hər addım ürək ağrısı,

Hər an əsəb bahasına.

Yaraşıqlı şəkilimizi

Torpaq taxır yaxasına.

Qocalıb, əldən düşmədən,

Qəfil, sakitcə gedirik.

Nə təhər yaşamışdıqsa,

Elə də incə gedirik.

Gülün, çiçəyin ətrini

Küləkdən alırıq daha.

Ürəkdən yaşamaq olmur,

Ürəkdən ölürük daha…

GÜCÜNDƏ TÜRKÜN QANI VAR

Qarı dünya aç gözünü,

Ovcunda türkün qanı var.

Qan qurudan oxların da

Ucunda türkün qanı var.

Qılınclar diksinir qında,

Qan iyinə sınır qında.