Güllələndilər

Demə tələbəydi, demə şagirddi,
Hamısı qəhrəmandı, hamısı igiddi.
O qanlı gecədə Allah şahiddi,
Say- seçmə igidlər güllələndilər.

Əlləri silahsız, əlləri yalın
Çıxdı qarşısına qorxmadan tankın.
Şəhid şairləri Azərbaycanın-
Cavadlar, Ülvilər güllələndilər.

"Günah"ı xalqına sədaqət oldu,
 Azadlıq hissinə məhəbbət oldu.
Ay Allah, bu necə şəhadət oldu?
Arzular, ümidlər güllələndilər.

Düşmən yeriklədi insan ətinə,
Axtardığı fürsət düşdü əlinə.
Heç fərq də qoymadı milliyyətinə,
Gəlmələr, qəriblər güllələndilər.

Anam Azərbaycan matəm saxladı,
Uğrunda öldüyü torpaq ağladı.
Deməyin bu yara qaysaq bağladı.
O gecə təbiblər güllələndilər.

 Şəhidlər

İgid Koroğlunun nəvələriydi,
Hərəsi bir evin ümid yeriydi.
Hələ toy libası geyinməliydi,
Əyninə kəfəni seçdi şəhidlər.

Yersizlər yerliyə meydan oxudu,
Yeridib tankları, guya qorxutdu.
Götür-qoy etməyə zaman yox idi,
Şirin canlarından keçdi şəhidlər.

Cismi torpaqdaykən, özləri sağdı,
Haqqın dərgahında üzləri ağdı.
Ruhları Vətəni qoruyacaqdı!
Millətə qüvvədi, gücdü şəhidlər.

Daha köləlikdən yorulmuşdular,
Namusa, qeyrətə boğulmuşdular.
Bu xalqın içində doğulmuşdular,
Bu xalqın qəlbinə köçdü şəhidlər.

 Yeddi oğul

Yeddi igid oğul var, bir lövhədən boylanır,
Bir məktəbdə oxuyub, boya- başa yetmişlər.
Düşmən doğma Vətənə hücum etdiyi zaman
Yeddi oğul könüllü əsgərliyə getmişlər.

Stadionda, həyətdə, sinif otaqlarında
Onların şən gülüşü, səsi qalıb bəlkə də.
Neçə illər keçsə də bu məktəb yollarında
Onların ayağının izi qalıb bəlkə də.

Dərs qurtarır, hamını yola salır gözləri,
Təkcə bu yeddi oğul evinə gedə bilmir.
Doğma torpaq uğrunda şəhid olub özləri,
İndi doğma məktəbə ruhları keşik çəkir.