General Polad Həşimovun anası Səmayə xanımın timsalında bütün şəhid analarına

Başını köksümə qoymaq istərəm,

qorxuram, bilmədən, incidəm səni.

Duyub qəlbimdəki giley-guzarı,

bağışlamayasan qorxuram məni.

Başımı köksünə qoymaq istəsəm,

qorxuram kiçilim, xırdalanım mən.

Duyub qəlbindəki ağrılarını

özüm öz gözümdən düşə bilərəm.

Təsəlli etməyə söz də tapmıram,

dilimdən asılır sözüm utanır.

Baxışım hər yanı dolansa belə

üzünə baxmağa gözüm utanır.

Ayların, illərin,ömrün paralı,

mən o paraları tikə bilmərəm.

Övlad həsrətinə sən hörülmüsən

səni bu həsrətdən sökə bilmərəm.

Önündə yalandan nə söyləyim ki?

bilirəm sağalmaz bala yarası.

Bircə həqiqət var-məğrur duruşun

yaşadır bu yurdu, şəhid anası.

Boynubükük olsan bircə an əgər,

bu doğma torpaq da boynunu bükər.

Gözündən bir damla yaş düşsə belə

Qarabağ özü də göz yaşı tökər.

Ruhu rahat olmaz igidlərimin

sızlasa ürəyin şəhid anası.

Torpağa can verən şəhidlərimin

sızlayar yenə də vətən yarası.

Bu torpaq hamıya ana deyil ki,

namərdin, qorxağın vətəni olmur.

Hər qadın sənin tək igid böyütmür,

hər ana bətnindən şəhid doğulmur.

Ağlama, gözünün yaşını sil sən,

Sənin göz yaşında torpaq boğular,

Ay müqəddəs qadın, sənin bətnindən

oğul doğulmayıb Vətən doğulu