Bu gün  müxtəlif televiziya kanallarında  bəlkə də yüzə yaxın teleserial göstərilib. Əksəriyyətinin də mövzusu  eyni; ya ailə- məişət məsələləri, ya da kriminal hadisələr! Baş düşmək olmur ki, bu teleserialların ssenarisini yazanlar, onu çəkən rejissorlar nə demək istəyir.

Bir sözlə, əksər teleseriallarda nə ssenari yönnüdü, nə rejissor işi, nə də aktyorların oyunu! Onlar insanlığı, sevgini, vətənpərvərliyi deyil, vurub yıxmağı, davanı, narkotikanı,  kriminal aləmin adamlarını təbliğ edirlər. Bəlkə yalan deyirik?! Yüz seriallıq  filmdə bir müsbət  element tapmaq mümkün deyil.

Görəsən, teleseriallara bir  dəfə baxan tamaşaçı ikinci dəfə onu baxmaq istəyirmi?! Bəlkə də baxan var! O da ən yaxşı halda bir faiz tamaşaçı ola, ya olmaya! O teleserialları  çəkən rejissorlar görəsən, Ramiz Həsənoğlunun   " Ac hərflər" tamaşasına baxıblarmı?! Mən  o tamaşaya bir əlli dəfə baxmışam, zövq almışam və indən sonra da əlli dəfə də baxmaq istəyirəm. Çünki " Ac hərflər" tamaşası ölkəmizdə çəkilmiş bütün teleseriallara dəyər. Bu tamaşaya baxaram, ancaq o teleseriallara bir dəfə də baxmaram! Sadəcə olaraq bu teleseriallar camaatı başını qatmağa hesablanıb.Ssenarist və rejissor pulu alıb yeyir, aktyorlara( özü də tanınmayan) qəpik- quruş verirlər.

Burda sənətdən və sənətkardan  söhbət belə gedə bilməz! Qardaş, bir günə , bir həftəyə film çəkilməz.Sovet dönəmində bir epizodu, iki aya çəkirdilər. Ona görə də o dövrdə çəkilən filmlər, tamaşalar uzun illərdir yaşayır, amma indiki teleseriallar isə bir ildən sonra yaddan çıxır. Nə ssenarist yadda qalır, nə rejissor, nə də aktyorlar!!!

Emil Faiqoğlu