Həmin gün , yəni iyunun 10-da  Ağcabədidə mənim də,  elə mənimlə birlikdə olan hər kəsin də ovqatı başqa idi.  Çünki  keçiriləcək tədbir özü bizi bu ruha kökləmişdi. Adətən millət vəkili  Aqil Abbasın  seçiciləriylə olan görüşlərin   demək olar ki,  böyük hissəsinin  iştirakçısı  və şahidi  olmuşam. Açığını deyim ki, həmin görüşlər   özünün  aurası, fikir və  mövzu  yükü ilə  həmişə  məni  sıxıb. Çünki  iştirakçılar ancaq  öz ehtiyaclarını, öz tələblərini  dilə gətiriblər.  Hamı  deputatdan  istəyib, umub - yardımı da,  köməyi də. Bu  dəfə isə  fərqli  bir görüş   olacaqdı…

Görüşü Ağcabədi   rayon İcra Hakimiyyəti və bir də rayonun   mədəniyyət  işçiləri birlikdə   təşkil etmişdilər. Görüşün  mövzusu, əslində  yenə  Aqil Abbas idi.  Yəni onun  bu ilin  aprel ayının   1-də   tamam olan   70 yaşının  doğulduğu   Ağcabədidə qeyd olunması idi.  Mən görüşdən öncə  keçirilən  tədbirin  proqramı ilə  tanış  olanda   hiss  etdim ki,   təşkilatçılar bu işə  məsuliyyətlə  yanaşaraq  , real mənzərəni, hava  şəraitini  və bir də  vaxta dəyər verməyi  az qala   zərgər dəqiqliyi ilə  hesablamışdılar. Adətən  belə  tədbirlərdə bir boşluq, bir sərbəstlik donlu  şərait  yaradılır. Bu dəfə  isə  sərbəstliyin özünə də bir önəm verilmişdi. Bu  önəm də   mahiyyəti  sərbəstlikdən mükəmməl istifadə idi, yararlanmaq idi.

Görüş Ağcabədi rayon Mədəniyyət Evində  təşkil olunmuşdu.  Mədəniyyət  Evinin  həyətində xüsusi  afişalar qoyulmuşdu. Bu  görüşə   dəvət  afişaları idi.  Binanın  foyesində  isə yaıçı Aqil Abbasın  kitablarının  sərgisi   təşkil olunmuşdu. Görüşü «525-ci qəzet»in baş redaktoru, AYB-nin  katibi, Mətbuat  Şurasının  sədri   Rəşad  Məcid   idarə edirdi.  Yəni  biz  tamaşaçılar, izləyicilər  səhnədə Aqil Abbasla  yanaşı   əyləşmiş  Rəşad Məcidin   özünəməxsus  üslubda,  hər zaman olduğu kimi , yenə də aparıcı  missiyasını  bizlərə   həzm etdirirdi. Onun  yumoru da, təbəssümü də, hətta ciddi   söylədiyi   fikirlərin  içindəki  şirinlik də  ürəyə yatım idi. Rəşad Məcid Aqil Abbas barəsində təqdimat  xarakterli  qısa çıxışını edəndən sonra  söz  millət vəkili, Milli Məclisin   Komitə sədri   Tahir  Rzayevə  verildi.  Tahir müəllim  hələ Dövlət  Universitetində oxuduğu illərdən tanıdığı,  tələbə yoldaşı   olduğu  Aqil Abbasla  bağlı maraqlı  xatirələrini danışdı, onun  bir millət vəkili  kimi  xalqla  təmasının  şirinliklərindən  söz açdı.  Xüsusi  olaraq  vurğuladı ki,  Aqil Abbası  təkcə ağcabədililər  yox,  bütün  Azərbaycan  sevir, dəyərləndirir,  hətta  bu  sevgi dövlətin bütün qurumlarında da  birmənalı  şəkildə   qəbul olunubdur.

Rəşad Məcidin  idarə etdiyi görüşdə  musiqi də könülləri  oxşayırdı. İstəyir Elnur Fərzəliyevin «Sevgili canan» romansı, istər Əhəd Təhməzovun  «Sarı gəlin»i, eləcə  də Ü.Hacıbəyov  adına  Qarabağ Muğam  Mərkəzinin  şagirdləri  Ləman, Laləzar və Aylinin   " Qarabağ  şikəstəsi"   bu görüşün daha da  yaddaqalan  olmasında öz sözünü  deyirdi.

Görüşdə çıxış edən Ağcabədi  rayon  İcra Hakimiyyətinin başçısı Rafil Hüseynov sözünə bir az  uzaqdan  başladı. O, öncə Aqil Abbası bir jurnalist, «Ədalət» qəzetinin  baş redaktoru, Azərbaycanın bir ziyalısı kimi təqdim etdi. Onun  torpağa, Qarabağa  bağlılığını  xüsusi vurğuladı. Rafil müəllim bildirdi ki, Aqil Abbas vəhylə Ağdamın  necə  azad ediləcəyini «Dolu» romanında  yazmışdı.  15 il bundan öncə o, romanında   yazmışdı ki, biz bir güllə  atmadan Ağdama dönəcəyik. Həyat  göstərdi ki, Aqil Abbas Vətən sevgisi ilə bu torpaqların necə azad ediləcəyinə inamını  təkcə sözündə-söhbətində  deyil, həm də əsərlərində  bizlərə  çatdırıb. Onun  sonuncu «Çay  qırağında  bitib susuz qalan  ağacların  sağlığına» povesti də  məhz həmin sevginin  gerçək nümunələrindən  biridir.  Biz ağcabədililər  sevinirik ki, eloğlumuz ölkə  prezidentinin   fərmanı ilə ən yüksək ordenə layiq görülüb. Həm  mükafat, həm də  yubiley  münasibətilə Aqil müəllimi  bir də  təbrik edib, Ağcabədi rayon  İcra hakimiyyəti  başçısının  fəxri  fərmanını  məmnuniyyətlə ona təqdim edirəm.

Görüşdə   çıxış edən hər kəs, xüsusilə Aqil Abbasın şəxsi təşəbbüsü  və maliyyə  dəstəyi  ilə yaradılmış  Bayat  kənd  kitabxanasının  müdiri Təhminə Quliyevanın söylədiyi fikirlər  böyük  maraqla  qarşılandı. Sonra  söz  yubilyara   verildi.  Tam  səmimi  deyəcəm, ilk dəfəydi ki, yazıçı  Aqil Abbası doğulduğu   məkanda   çox kövrək, çox duyğulu  bir halda   gördüm... Həqiqətən  ONUN   bu  halını ilk dəfəydi  izləyirdim.  Ona görə də verilən  suallara, hətta  replikalara da yığcam və içdən  gələn bir  sevgi ilə  cavab verirdi.  Ən maraqlısı da bu idi ki. Aqil Abbas  hər kəsə  elan etdi ki, 30 ildən sonra  sizə deyirəm:

- Nə qədər  ki  Ağdam  işğaldaydı,  mən  ağdamlıydım. İndi  isə ağcabədiliyəm. Sizinlə fəxr edirəm!

Bəli, görüş başa çatdı. Amma  heç kim  ayrılıb  getmək istəmirdi.  Yazıçının   avtoqrafla  kitabını  əldə etmək istəyənlər  növbəyə  düzülmüşdü.  Mən isə kənardan dayanıb bu  gün səhər-səhər Aqil  Abbasın Rəşad Məcidl birlikdə   Ulu Öndərin   abidəsi önünə  tər  çiçəkləri qoyduğu  andan orta məktəbin  aşağı  sinifində oxuyan VIII Muğam Televiziya müsabiqəsinin  diplomantı  Lətif Lətiflinin «Sarı bülbül»ü dinlədiyimiz  ana qədər  necə bir duyğulu  halda  olduğunu, gözlərinin  dibindəki sevinc və qüruru  və bir də  hər dəfə Zəfərdən, Ağdamdan, Şuşadan danışanda ürəyinin  necə atlandığını   müşahidə  edirdim. Haqqındı, Aqil Abbas. Sən təkcə doğulduğun Ağcabədinin  yox,  bütün  Azərbaycanın  sevilən  söz adamı, millət vəkilisən. 70 yaşın mübarək  olsun!