İllər öncə, yəni Sovet vaxtı Allahverdi Bağırov «Qarabağ»ın məşqçisi işləyəndə Bakıdan bir teleqram  gəlir ki, respublika «Məhsul» idman cəmiyyəti rayonlararası yarış keçirir. Və məktubda qeyd edilir ki, bu oyunlar avqustun 5-i Bakıda indiki «Şəfa» stadionunda keçiriləcək, o vaxtkı adı yadımdan çıxıb.  Və əgər yarışa komanda çıxartmasanız klubunuz cəzalanacaq. 

Allahverdi  qalır belə. Yay, bütün futbolçular ya Şuşada, ya Kəlbəcərdə, ya da Rusiyanın  hansısa şəhərlərində həm gəzməyə, həm də alverə gediblər. Və həm də istəmir ki, komanda cəzalansın. 

Gəlir Fazil müəllimin  kinoteatrının arxasındakı çayxanaya. Baxır çoxlu cavan uşaqlar var, deyir:

- Kim futbol oynaya bilirsə əl qaldırsın. 

15-16 nəfər  qalxır ayağa. 

Allahverdi Bağırov:

- Axşam yığışın İmarətə, iki gündən sonra gedəcəyik Bakıya futbol oynamağa.  Bir həftə yeyib-içməyiniz də mənlik, qalmağınız da mənlik, uduzsaq da vecinizə almayın. 

Ayın 5-də eşitdik ki, Ağdam gəlib  futbola, dostlar yığışıb getdik. 

Onda Elbrus Abbasov «Neftçi»nin əsas hücumçusu, Saşa (Hüseyn Əhmədov) «Neftçi»nin əvəzedici heyətinin qapıçısı idi.

Getdik gördük ki, onlar da stadiondadı, hələ Adil Nadirov da eşidib gəlib. 

Həə, oyun başladı. Saşa durub qapının arxasında   qapıçıya harda dayanmağı, divarı necə qurmağı, küncdən gələn topa necə  çıxmağı, hansı müdafiəçini hansı hücumçunun üstünə qoymağı tez-tez tapşırır, hətta gələn toplara   qapının arxasından özü reaksiya verib  sıçrayırdı.

Elbrus Abbasov hücumçulara  çığırır:

- Topu filankəsə at, qapıya ötürmə elə, sol tərəf boşdu…  

Və sair və ilaxır.

Adil Nadirov həmişə «Qarabağ»ın dispetçeri olmuşdu, o  da  yenə kənardan bağıraraq dispetçerlik edirdi. Maraqlı və gülməli bir oyun idi. Kənardan  peşəkar futbolçuların  verdikləri göstərişləri çayxanadan yığılıb gələnlər həvəslə yerinə yetirirdilər. Və həmin oyunda ağdamlılar qalib gəldi. 
İndi həm yüksək liqada, həm də birinci liqada bəlkə  150-dən çox əcnəbi futbolçular var. Bir-iki klubu  çıxmaq şərtilə,   qalan komandaların əcnəbi futbolçularını elə bil Braziliyanın, Afrikanın və ya hansısa ölkənin çayxanalarından yığıb gətiriblər. Elə Allahverdi Bağırovun o vaxt Ağdamdakı çayxanadan yığıb gətirdiyi futbolçular kimi bir şeydi. Nə oyun qura bilirlər, nə də bir oyun göstərə bilirlər. Çoxu da mövsümün yarısından klubdan kənarlaşdırılır, təzminatını da ödəyib yola salırlar.  Sadəcə  olaraq, arada  böyük  pul oynayır, futbol  yox ey, pul. 

Bir ara  «Neftçi»də rus futbol  məktəbinin yetişdirməsi İqor Netto adlı bir italiyalı oynayırdı. Adı elə gurultulu  səslənirdi ki, meydançaya  çıxanda camaat onu ayaq üstə alqışlayırdı. Oyununu  yox ey, adını. Əzəmətli İqor Netto – əzəmətli səslənir axı. İndi əcnəbi futbolçuların da adı çəkiləndə alqışlayırıq, yəni adları  futbolçu adıdı, özləri çayxana uşağı.