Bu videoya dəfələrlə baxmışam. Hər dəfə də kövrəlmişəm. Axşam yenə baxdım və yenə kövrəldim. İlahi, bu nə rəqsdi, bu nə sevincdi?! İnsan şəhidliyə, ölümünə necə də sevinə-sevinə gedir?! Bu igidin damarlarında qan axmır ey, Araz axır, Kür axır, Həkəri axır, İsa bulağı axır, Qarqar axır... Bu igidin damarlarında qan axmır ey, gün işığı axır!
Bu igidin damarlarından qan iyi gəlmir, çiçək iyi gəlir, gül iyi gəlir, baldırğan iyi gəlir.
Ona güllə dəyəndə torpağa qan tökülməyib ey, mayəsi nur, qayəsi nur Azərbaycan tökülüb.
İlahi, bu nə rəqsdi, bu nə sevincdi?
Fədaildi bu igidin adı.
Bir məşhur rəqqas vardı – Mahmud Esambayev, haqqında film də çəkmişdəlir, deyəsən Azərbaycan filmi idi: «Mən rəqs edəcəyəm». Gözəl filmdi. O da müharibə ilə bağlı idi.
Mən Mahmud Esambayevdən qüdrətli rəqqas tanımıram. Xüsusən də onun şaman rəqsləri möcüzə idi.
Amma sizi inandırıram ki, Mahmud Esambayev sağ olsaydı və Fədailin bu rəqsini görsəydi bu igidə həsəd aparardı.
Yəqin indi cənnətdə şəhid dostlarını başına yığıb onlar üçün belə rəqs edir.
Ya rəbb, bir hilal uğruna neçə günəşlər sönüyor?!
Məmməd Arazın qızlarına yazdığı şeirdə belə bir beyt var:
Səhər-səhər dan yerinə boylanın,
Sizə yetim deyən olsa, qızlarım!
Fədail Nadirovun anasına yalnız belə bir təsəlli verə bilərəm:
- Səhər-səhər dan yerinə boylan, anam. Hər səhər günəş kimi doğacaq Fədail.
Bütün şəhidlərimiz hər səhər günəş kimi doğacaqlar. İnanmırsınızsa, səhər-səhər dan yerinə boylanın.