Ayın 15-də, özü də belə bir əziz gündə – Qurtuluş günündə hansı ki, həmin gün Ulu Öndər Heydər Əliyevin yenidən Bakıya gəldiyi və Azərbaycanı xilas etdiyi gündür. Sayın Rəcəb Tayyib Ərdoğanın Azərbaycana gəlməsi, özü də ailəsi ilə birlikdə, həm də Şuşaya getməsi çox rəmzi bir məna daşıyır. Düzdür, Türkiyə ilə Azərbaycanın ürəyi həmişə birgə döyünüb, lakin bu çox vaxt sözdə olub. Amma sayın Ərdoğanın hakimiyyətə gəlişindən bir qədər sonra biz gördük ki, bu sözdə deyil, həm də əməldədir.
44 günlük müharibədə bunun bir daha şahidi olduq. Mən sayın Ərdoğanın ad günü ilə bağlı bir köşə yazmışdım. Onu bu gün saytımızda və qəzetimizdə təkrar dərc edirəm. Bu yazıda başqa bir məsələyə toxunmaq istəyirəm.
30 ildir ürəyimiz partlaya-partlaya Qarabağ ətrafında baş verən hadisələrlə bağlı nə varsa hamısını diqqətlə izləyirik. Həmişə də məni ağrıdan bir məsələ vardı.
Fikirləşin, Ulu Öndər Qarabağ problemi ilə bağlı müzakirələrdə kimlərlə bir masa arxasında əyləşib: ABŞ-ın, Fransanın, Rusiyanın həmsədrləri və liderləri ilə. O şəxslərlə ki, onların hamısı Ermənistanın tərəfini saxlayır. Və Heydər Əliyev bütün bunlarla tək döyüşür və geri çəkilmir.
Mən bir dəfə yazmışdım və yenə də yazıram, biz cavan olanda tez-tez kimlərləsə davaya gedirdik. Təbii ki, gedəndə bir əmioğlumuzu, ya dayıoğlumuzu, ya da dostumuzu da özümüzlə götürürdük ki, hayan olsun.
Amma Heydər Əliyev bu «döyüşlərə» gedəndə tək gedirdi, ona hayan olan yox idi. «Dava»ya gələnlərin hamısı Ermənistanın tərəfini saxlayanlar, silahlandıranlar və sair və ilaxır idi. Heydər Əliyev tək vuruşurdu və onu məğlub edə bilmədilər.
Uzun illər İlham Əliyev də belə «döyüşlərə» tək gedirdi. Yəni ona hayan duran yox idi. Yenə Ermənistanın arxasında duranlar və tək Azərbaycan prezidenti İlham Əliyev. Çox çalışırdılar ki, İlham Əliyevə Azərbaycanın xeyirinə olmayan hansısa bir sənədə qol çəkdirsinlər, amma bacarmırdılar.
Yəni uzun illər İlham Əliyev dünya gücləri ilə tək vuruşub.
Və bir gün qardaş ölkənin cümhurbaşkanı sayın Rəcəb Tayyib Ərdoğan bütün dünyaya barmaq silkələyərək bildirdi ki, Azərbaycanla, İlham Əliyevlə bir yerdədir.
Yadınıza düşürsə, deyəsən Praqadaydı, Türkiyənin cümhurbaşkanı sayın Ərdoğan o tədbirdə yox idi. Ermənilər Türkiyənin əleyhinə böyük bir kampaniya apardılar. Onda cənab İlham Əliyev qalxdı və dedi ki, Türkiyə yoxdu, mən burdayam!
Və həmişə bizim dövlət başçısının təklənməyi məni ağrıdırdı. İndi qətiyyən ağrımıram, çünki hadisələr və Azərbaycanın Böyük Vətən Müharibəsi göstərdi ki, kimsə bizi təkləyə bilməz – nə xalqımızı, nə də Prezidentimizi. Və Rəcəb Tayyib Ərdoğan bir qardaş kimi, bir əmioğlu kimi, bir dost kimi bizi tək qoymadı. Və Ərdoğandan sonra da kim hakimiyyətə gələrsə artıq bizi meydanda tək qoymayacaq.
Heydər Əliyev deyirdi ki, biz bir millət iki dövlətik. Amma indi tarix göstərdi ki, biz artıq elə bir millətik, bir də dövlətik.
Sayın Ərdoğan ən ciddi və vacib müqavilələri Şuşada qardaşı İlham Əliyevlə birgə imzalayacağını söylədi.
Hansısa, təəssüf ki, adı yadımdan çıxdı, bir rus yazıçısı yazır ki, azərbaycanlılarda (türklərdə) sənəddən də daha qiymətli bir şey var, o da sözdür. Yəni türklər ağızlarından çıxan sözə ömürlərinin sonuna qədər varlar.
İndi Şuşada hansı sənəd imzalanacaq bilmirəm, amma Türkiyə türkləri demiş, söz sözdür.
28 mayda Azərbaycanın İstiqlal günündə prezident İlham Əliyev Yeni Ağdamın təməlini qoydu. 15 iyun Qurtuluş günündə də cənab İlham Əliyev sayın Ərdoğanla Şuşada bir daha həm qardaşlığın, həm də yeni Şuşanın təməlini qoyacaq.
Tanrı Türkü qorusun!
Tanrı İlham Əliyevi qorusun!
Tanrı Rəcəb Tayyib Ərdoğanı qorusun!