Əbülfət Mədətoğlu: MƏNDƏN DANIŞ...
(Sənə üz tutub özümüzə yazdığım məktub...)
Salam!
İstədim ki.
könlümdəki
boyatımış -
duyğulara boyadılmış-
bir diləyi
xatırladam...
yada salam...
Vaxtın olsa,
ya həvəsin
Ya da , elə fürsət düşsə,
və yaxudda
söhbət gəlib
sözdən keçsə -
Bir kəlmə də
layiq bilsən -
məndən danış...
Olduğum tək-
hər halımı,
dünənimi,
bu günümü,..
açılası sabahımı -
xatirəmi,
xəyalımı ...
Vərəq- vərəq,
sətir- sətir
dilə gətir -
bircə bircə - dən, dən danış...
Bilən bilsin,
görən görsün...
Bilməyən də,
görməyən də
açıq desin -
Söyləsin ki, budur son -
unut onu!-
yəni, məni...
Bax bu anda -
Sənin gerçək sevginəmsə...
Susma,
sənə təndən danış...
Bu məqamda
duruxmaqla,
hətta, hətta karıxmaqla
İçindəki darıxmaqla -
Kiprikdə şeh,
çöhrədə nur...
bu söhbətə
Sən bal kimi -
şipşirin bir,
yekun da vur : -
Öz , özündən...
özümüzdən...
ikimizdən -
yəni məndən, səndən danış!..